وزن ویژهٔ بتن به دو گونه حقیقی (با کم کردن خلل و فرج آن) و ظاهری (حجم ظاهری آن) بررسی میشود و از این دید بتن را در سه دسته بتن معمولی، بتن سبک و بتن سنگین گروهبندی میکنند.
وزن مخصوص بتن معمولی
ساخته شده با سنگدانهها و سیمانهای معمولی تیپ یک تا پنج پرتلند و با وزن ویژهٔ ۲۲۰۰ تا ۲۵۰۰ کیلوگرم بر متر مکعب.
وزن مخصوص بتن سبک
که در ساخت آن یا به جای شن و ماسه سیلیسی، از دانههای متخلخل، مانند پومیس (سنگ پا) یا پوکه بکار رفته یا با روشهایی (مانند افزودن ژل آلومینیوم) شرایطی را فراهم میآورند تا حجم بتن افزایش یابد. وزن ویژهٔ اینگونه بتن ۳۳٪ تا ۵۰٪ وزن ویژهٔ بتن معمولی است. یعنی میتوان بتن با وزن ویژهٔ ۸۰۰ کیلوگرم بر متر مکعب نیز ساخت، که بر آب شناور بماند. این بتن بیشتر برای نماسازی، دیوارهای جداکننده، سقف کاذب و جاهایی که مقاومت مطرح نباشد بکار میرود. ممکن است در بتن سبک آرماتور (بیشتر آرماتورهای با مقاومت بالا) هم بکار رود. کار با این گونه بتن به دو روش ساخت بلوکهای پیشساخته سبک و نیز بتن ریزی درجا انجام پذیر است. در بازسازی شهر هویزه از بتن سبک در سقف و دیوار بهره بردهاند.
وزن مخصوص بتن سنگین
از جمله بتنهایی است که کاربرد ویژه دارد. این بتن جهت کاربری در ساخت نیروگاههای هستهای (و برای پیشگیری از بروز نشتهای اتمی و آلایندگی محیط زیست) طراحی میگردد؛ و نامیدن اینگونه مصالح به بتن سنگین به دلیل کاربرد دانههای ریز فولاد، بشکل شن و ماسه در آن میباشد که وزن ویژه بیش از ۲۶۰۰ کیلوگرم بر متر مکعب این بتن، بیش از بتن معمولی ساخته شده با شن و ماسه سیلیسی است.
در ساخت اینگونه بتن به جای شن و ماسه خردههای فولاد، چدن یا سولفات باریم بکار میرود تا از نشت هرگونه پرتوهای آسیب زا مانند ایکس، گاما و دیگر پرتوها پیشگیری گردد. وزن ویژهٔ بتن سنگین ۱/۵ تا ۲/۵ برابر بتن معمولی (۳۵۰۰ تا ۶۰۰۰ کیلوگرم بر هر متر مکعب) است. از سازههای تقویت شده با این بتن در ایران، میتوان از نیروگاه اتمی بوشهر ونیروگاه آب سنگین اراک یاد نمود. دانههای فولاد با گیرش پرتوهای اتمی، از نشت آنها به محیط زیست پیرامون جلوگیری مینماید. آسیب دیدن بتن سنگین سبب آلودگی هستهای میگردد، که این رخداد در نیروگاه هستهای فوکوشیما در ژاپن و در پی بروز زمین لرزه و سونامی پیشآمد.